Ook Bart Luirink raakte in de ban van de roman over 'lijfsbehoud en zelfverloochening' van een homoseksuele jongen in Nigeria.
Voor het nauwelijks een jaar geleden verschenen Blessings van de Nigeriaanse schrijver Chukwuebuka Ibeh regent het ballen en sterren in de literaire kritieken. Het door Penguin UK uitgegeven boek is inmiddels in verschillende landen in vertaling verschenen; in juli 2025 brengt Uitgeverij Blauw Gras de Nederlandse editie uit. Verschillende producenten toonden belangstelling om het boek te verfilmen.
Blessings vertelt het verhaal van Obiefuna, een zacht pratende, beetje verlegen, leergierige tiener die liever danst dan voetbalt. Afijn, dan weet je het wel. Zijn vader, bang dat zijn zoon ‘a woman in a man’s skin’ is, stuurt Obiefuna naar een christelijke kostschool waar ze goed raad weten met dit soort gedrag. Het huiselijke geweld in het door conventies bevroren patriarchale gezin maakt plaats voor getreiter, psychologische intimidatie en seksueel misbruik door medestudenten en leerkrachten. Dat het Nigeriaanse parlement een wet aanneemt die homoseksualiteit nog verder criminaliseert, zien Obufiena’s jaargenoten als een extra aanmoediging tot geweld. Empathie vindt de jongen nog alleen bij zijn moeder Uzoamaka, het zijn de spaarzame ‘zegeningen’ uit de titel van het boek.
De kast biedt beschutting
Blessings is geen heldenepos waarin de hoofdpersoon zijn belagers de wacht aanzegt en uiteindelijk als zelfbewuste homoseksuele man uit de kast komt. Integendeel, juist de kast biedt hem beschutting en onttrekt de uitingen van zijn allerdiepste verlangens aan het oog van zijn omgeving. Het is pas na heel lang dat Obufiena zich omringt met een zelf verkozen familie waarin hij kan zijn wie hij is. Maar het is geen knetterende apotheose. De schaamte over het zwijgen, over het verraad van queer vrienden en zelfs het beschermen van zijn belagers blijft op Obiefuna’s geweten rusten. Blessings gaat, in essentie, over lijfsbehoud en zelfverloochening en dat maakt Ibeh’s debuut zo onderscheidend en eerlijk. Zo universeel herkenbaar.
Maar het zijn vooral de zorgvuldig gestileerde zinnen, de compositie, de cadans en de verbeeldingskracht die het boek van deze 24-jarige debutant zo veelbelovend maken. Uit inspiratiebronnen als Chimamanda Ngozi Adichie, van wie Ibeh les kreeg, Buchi Emecheta en Zadie Smith is een auteur gegroeid met een eigen, authentieke en al bijna volgroeide stem. Dat belooft nog wat.
